ادم خوب قصه من !!!!!!!!!!!!1

دلتنگت شده ام....

حجمش را میخواهی بدانی؟؟؟؟؟؟

خدا را تصور کن....

خدایا !!!!!یا خیلی برگردون عقب یا بزن بره جلو ....اینجای زندگی دلم خیلی گرفته...

بیادتم....اما شاهدی جز کلاغهای خانه ندارم ....کلاغهایی که حقیقت را به تکه پنیری میفروشند....

هوای فاصله سرد است.....ومن از کلاف دلم برایت.....خیال گرم میبافم....

دنیا نباشد....فقط کوچه ای باشد وباران....ودوستی که زلالتر از باران است....

دلم بدجوری هواتو کرده انقدر دلتنگتم که فقط میخوام ببینمت .....حتی با دیگری..... 

روزگار کودکی یادش بخیر....یاد بازی ها وفریادش بخیر.....

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد ، طلب عشق به هربی سرپایی نکنیم

 بودنت را پوستی کن بر گرد هسته ایمانت.......

هستی شو.....

هست شو.....

همه حباب مباش....

در دل تاریکت شعله بر افروز ...بتاب...بگذار پر شوی....

لبریز شوی بدرخشی.....

وشعشعه پرتو ذات ...

بی خودت کند....خودت کند....

ای همه جهل همیشه غفلت....

خدا اگاه شو...

خلق اگاه شو....

خود اگاه شو....

 روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد....

ومهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت...

روزی که کمترین سرود بوسه است

وهر انسان..

برادری است ..

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند ...

قفل افسانه ای است...

وقلب ...

برای زندگی بس است..

 بسترم...

صدف خالی یک تنهایی است....

وتو چون مروارید...

گردن اویز کسان دگری..

 گر چه جبر زمان مارا از هم جدا کرد....

وبرگهای سرنوشت پنهان سعی میکنند که اهسته ورق بخورد ....

وممکن است نتوانم در این جهان با تو یار باشم

ولی بدان تا دنیا ادامه دارد دوستت خواهم داشت...

معبود من ای عشق من ای افت جانم....

ای انکه به هجرت زکفم رفته توانم...

هر لحظه که دور از تو در این غمکده مانم....

خونابه چکد قلبم و هم چشم وروانم....

امشب هم مانند شبهای دیگر به دلم رنگ غم خورده...

ماهتاب اهسته از پس افق  خارج میشد چند ستاره کوچک هم کم کمک بر گرد درخشش زیبایش اشکار شدند...

پاسی از نیمه شب میگدشت سکوتی سنگین حاکم بر محیط بود ..

می اندیشم که دیگر چیزی جز من وقلب من وماهتاب و شمع بیدار نیست ....

ولی هنوزدیگری هم بیدار بود.....

دلدار من مدتی سترویاهای من از حالت همیشگی پا فراتر نهاده.....

بدین جهت به خواب پناه میبرم تا در رویای خیال سر در اغوش تو بگذارم واز دل پر دردم ناله ها بسرایم... 

 ماه من ....

بابای مهربانم....

ماه ها وروزهاست تنهایم گذاشتی....

تو همه وبلاگ ها یه جورای از جدایی نوشتن ....

یکی از یارش ....

یکی از زنش....

یکی از شوهرش....

ولی هیچ کس از نفسش نگفته...

بابای فکر کنم

تنها منم که از نفسم....

از وجودم....

از عشقم....

از روحم....

از زندگیم جدا شدم

اخ بابای 

تو همه چیزم بودی ...

کاش اینقدر بین ما فاصله نبود...

این فاصله ...

از این جنس ..

داره منو میکشه 

مثل ماهی که از اب دور افتاده باشه....

بابای کمکم کن ...

این من بیچاره ...

رویای توست...