دیــوانـــه ام مــی کــنــد
فــکــر ایــنــکـــه
زنــده زنــده نــیــمــی از مــن را از مــن جـدا کـنـنـد
لـطـفــا …
تــا زنـده ام بـــــــــــــمان

اگر سرت رو روی سینه ام بگذاری…
هیچ صدایی نخواهی شنید …
قلـــــــــــــــــبِ مـــــــــــــــــن طاقت این همه خوشبختی رو نداره….

دِلـَـــــمــ ؛

گـ ـاهے میــگیـــ ـرَد !

گـ ـاهے میــ ـسوزَد !

و حَتے گــ ـاهے ،

گــ ـاهے نـَ ـه خیــلے وَقتـــ هـآ

امیـــ ـشِکَند !

امــ ـا هَنـــــ ـوز مے تَپـــَــد به خـُدا

بعضی وقتا هست که دوس داری کنارت باشه…
محکم بغلت کنه…
بذاره اشک بریزی راحت شی….
بعد آروم تو گوشت بگه: ” دیوونه من که باهاتم “

بی شک آغوش تو
از عجایب دنیاست
واردش که می شوم زمان بی معنا می شود
هیچ بعدی ندارد
بی آنکه نفس بکشم ،روحم تازه می شود …

هیــــــــــــــــــــــــــس!
ساکت!
یه کف مرتب به افتخارش …!
چه با احساس منو گذاشت و رفت …

ببـــیــــــن

این اسمش دلــــــه !

اگر قرار بــــــود بفهمه که فاصله یعنی چــــــــی

اگر قرار بــــــود بفهمــــه که نمیشــــه …

میشد مغــــــــز !

دلـــــه ..

نمی فهمــــــه … !

چقدر کم توقع شده ام

نه آغوشت را می خواهم نه یک بوسه نه دیگر بودنت را..

همین که بیایی و از کنارم رد شوی کافیست

مرا به آرامش می رساند….

حتی اصطحکاک سایه هایمان…

ساده دوستم داشته باش

خود را درگیر

پیچ وخم زندگی نکن

من تو را همین جور ساده

دوست می دارم…

هنوز هم ، حوالی خواب های

خـــودکــشی کـــارِ آسونــیه. . . اگــه مــردی زنـــدگی کُـــن. . .

ســـیگارش را مــی گــذارد زیــر لبــش و مـــی گــوید:

آتـــیش داری؟!

جــواب مــیدم:

تــوی جــیــبــم کــه نــه. . .

تـــو”دلــــم“چـــرا. . .

بــه کــارت مــی آیــد؟؟؟

آدم هــا بـرای هــم سنگ تمــام مـی گذارنــد،
امــا نـه وقتــی کــه در میانشــان هســتی،
نــــــــه..،
آنجــا کــه در میــان خـاک خوابیــدی،
“سنـــگِ تمــام” را میگذارنـد و مــی رونــد….

عکس تو
بر عکس تو
مدام
در آغوش من است …

گاهی دست خودم را میگیرم، می برم هوا خوری
یاد تو هم که همه جا با من است…
تنهایی هم که پا به پایم، می دود…
میبینی؟!
وقتی که نیستی هم، جمعمان جمع است

بی تو

آرامشی ملیح در گوشه چشمانم..
مانند بارانی بروی شیروانی..
اما…
ناودان ندارد..!!
غصه هایم درون سینه ام به چاه میروند.

از وقتی رفته ای

جای « تو »

در آرزوهایم یک آدمک کاغذی گذاشته ام !

آدمک کاغذی احساس ندارد ...

چشـم ندارد، بیچاره گوش هم ندارد ...

طفلکی حتی دهـان هم ندارد ...

آدمک کاغذی

اما « دروغ » نمی گوید ... !!

به درگاه تو دعا می کنم،

که در قلب منی،

در عبور از دنیــــــــــــــای رنــــــــــــــج،

راهــــــــــنمایم باش،

قلبم را به سوی تو می گیرم،

پس مرا به سوی خویشتن بخوان،

و راه لطف و رحمتت را نشانم ده،

 نمی دانم چرا ؟ اما تو را هر جا که می بینم

گفتی:

شاید برگشتم..

هنوز زنده ام!

به امید همان “شاید” ..

چه شـباهـت متـفـاوتی بـین ماسـت…!!!

تـو دل شـکـسـتـه ای ،من دلــشــکـسـتـه ام

سخت است میدانی….؟

اینهمه دل در دنیا هست,

که هیچ کدام برایم تنگ نمی شود

مگه با باد نسبتی داری؟

چقدر شبیه تو …

یک لحظه آمد مرا پیچاند و رفت …

ﻣﯿﮕﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﯼ ﺧــــــﺪﺍ..

ﺍﻣـﺎ…

ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕویم ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮﺩ …

وقتی می گویم دوستت دارم….

این تعارف نیست….

زندگی من است…..

تمام زندگيم را دلتنگي پر کرده است
دلتنگي از کسي که دوستش داشتم و
عميق ترين درد ها و رنج هاي عالم را در رگهايم جاري کرد!!!
دردهايي که کابوس شبها و حقيقت روزهايم شد
دوري از تو وحسرتي عميق به قلبم آويخت و پوست
تن کودک عشقم را با تاولهاي درد ناک
داغ ستم پوشاند
دلتنگي براي کسي که فرصت اندکي
براي خواستنش براي داشتنش داشتم
دلتنگي از مرزهايي که دورم کشيدند و
مرا وادار کردند به دست خويش از کساني که
دوستشان دارم کنده شوم
در آن سوي مرزها دوست داشتن گناه است
حق من نيست
به آتش گناهي که عشق در آن سهمي داشت مرا بسوزانند...

روز مرگم اشک را شيدا کنيد
روي قلبم عشق را پيدا کنيد

روز مرگم خاک را باور کنيد
روي قبرم لاله را پرپر کنيد

جامه ام را خاک و خاکستر کنيد
خانه ام را وقف نيلوفر کنيد

پيکرم را غرق در شبنم کنيد
روي قبرم لاله ها را خم کنيد

روز مرگم دوست را دعوت کنيد
دور قبرم را کمي خلوت کنيد

بعد مرگم خنده را از سر کنيد
رفتنم را دوستان باور کنيد؟

وعده کردم که به تو سر نزنم
برسم تا دم در در نزنم

قول دادم به غزل هاي خودم
زل به چشمان تو ديگر نزنم

مطمئن باش خيالت راحت
گله اي از تو به دفتر نزنم

اين چه رسمي است که بايد يک عمر
حرف خود را به تو آخر نزنم

برو اي عشق برو تا اينکه
روي دستان تو پرپر نزنم.

تو چه گفتي سهراب؟
قايقي خواهم ساخت
باکدام عمر دراز؟
نوح اگر کشتي ساخت عمر خود را گذراند
باتبر روز و شبش بر درختان افتاد
ساليان طول کشيد
عاقبت اما ساخت
پس بگو اي سهراب شعر نو خواهم ساخت
بي خيال قايق
يا که ميگفتي تا شقايق هست زندگي بايد کرد!!!
اين سخن يعني چه؟
با شقايق باشي…زندگي خواهي کرد!!؟
ورنه اين شعر و سخن يک خيال پوچ است
پس اگر ميگفتي تا شقايق هست حسرتي بايد خورد جمله زيباتر ميشد
تو ببخشم سهراب که اگر در شعرت نکته اي آوردم انتقادي کردم
بخدا دلگيرم از تمام دنيا
از خيال و رويا
بخدا دلگيرم...

                                      گریان شده دلم

ولــــــی نــــبـــــــایــــد کــنـــارش بــــاشـــی

آنقدر نیامدی
که دلم پشت پایت مرد
حالا که می آیی
عینک دودی هم بیار ...
..
غریبه شده ای
باید چشمهایت را قایم کنی
تا درست شبیه این فیلمها
با بی تفاوتی چشمهایت
دل به چشمهای صاحب عزا بدهی
که انگاری
تو هم از این مرگ ناراحتی!!
هه ..... بی خود سنگ به سنگ این دل نکوب
صاحب خانه اش
از همان حوالی رفتن تو
قید بدرقه را هم زد
آنقدر
که قبل از رفتنت مرد . .

توکل یعنی اجازه دادن به خداوند
که خودش تصمیم بگیرد!
تو فقط بخواه و آرزو کن
اما پیشاپیش شاد باش!
و ایمان داشته باش که رویاهایت
هم چون بارانی در حال فرو ریختنند!
پیشاپیش شاد باش و شکر گذار
چرا که خداوند نه به قدر رویاها
بلکه به اندازه ایمان و اطمینان توست که می بخشد!

کاشکی ...

تنهایی ...

الو؟؟... خونه خدا؟؟ خدایا نذار بزرگ شم

الو ... الو... سلام

کسی اونجا نیست ؟؟؟؟؟

مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟

پس چرا کسی جواب نمی ده؟

یهو یه صدای مهربون! ..مثل اینکه صدای یه فرشتس. بله با کی کار داری کوچولو؟

خدا هست؟ باهاش قرار داشتم. قول داده امشب جوابمو بده.

بگو من می شنوم .کودک متعجب پرسید: مگه تو خدایی ؟من با خدا کار دارم ...

هر چی می خوای به من بگو قول می دم به خدا بگم .

صدای بغض آلودش آهسته گفت یعنی خدام منو دوست نداره؟؟؟؟

فرشته ساکت بود .بعد از مکثی نه چندان طولانی:نه خدا خیلی دوستت داره.مگه کسی می تونه تو رو دوست نداشته باشه؟

بلور اشکی که در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شکست وبر روی گونه اش غلطید وباهمان بغض گفت :

اصلا خدا باهام حرف نزنه گریه می کنما...

بعد از چند لحظه هیاهوی سکوت ؛

بگو زیبا بگو .هر آنچه را که بر دل کوچکت سنگینی می کند بگو...دیگر بغض امانش را بریده بود

بلند بلند گریه کرد وگفت:

خدا جون خدای مهربون،خدای قشنگم می خواستم بهت بگم تو رو خدا نذار بزرگ شم تو رو خدا...

چرا ؟این مخالف تقدیره .چرا دوست نداری بزرگ بشی؟

آخه خدا من خیلی تو رو دوست دارم قد مامانم ،ده تا دوستت دارم .اگه بزرگ شم نکنه مثل بقیه

 فراموشت کنم؟

نکنه یادم بره که یه روزی بهت زنگ زدم ؟نکنه یادم بره هر شب باهات قرار داشتم؟

مثل خیلی ها که بزرگ شدن و حرف منو نمی فهمن.

مثل بقیه که بزرگن و فکر می کنن من الکی می گم با تو دوستم.

مگه ما باهم دوست نیستیم؟

پس چرا کسی حرفمو باور نمی کنه ؟

خدا چرا بزرگا حرفاشون سخت سخته؟مگه این طوری نمی شه باهات حرف زد...

خدا پس از تمام شدن گریه های کودک گفت:

آدم ،محبوب ترین مخلوق من.. چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش می کنه...

کاش همه مثل تو به جای خواسته های عجیب من رو از خودم طلب می کردند

 تا تمام دنیا در دستشان جا می گرفت.

کاش همه مثل تو مرا برای خودم ونه برای خودخواهی شان می خواستند .دنیا برای تو کوچک است ...

بیا تا برای همیشه کوچک بمانی وهرگز بزرگ نشوی...

کودک کنار گوشی تلفن،درحالی که لبخندبرلب داشت در آغوش خدا به خواب فرو رفت.

خدایا میوه ی ممنوعه ی این زمین خاکی

روی کدام درخت در انتظار دندان های حریص من است؟

هوس کرده ام از زمین اخراجم کنی!

بی حس شده ام از درد !

از بغــض !

فقط گاهـی

خـط ِ اشکی …میسـوزانـد صـورتـم را